تأثیر تزریق داخلمفصلی ترامادول بر تغییرات بافتی غضروف مفصلی در موش صحرایی

کاربرد اعمال جراحی به گونه ای بهینه و با کمترین امکانات با بی حسی موضعی انجام پذیر است و روشی بسیار رایج در دامپزشکی محسوب می شود. استفاده ی توأم از داروهای آرامبخش یا بیحسی موضعی به گونه، خلق و خوی، سلامت حیوان و نوع عمل جراحی بستگی دارد. بدین منظور از بیحسی موضعی در اعمال جراحی ارتوپدی، از جمله جراحی آرتروسکوپی استفاده میشود. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر تزریق داخل مفصلی ترامادول بر روی تغییرات بافتی غضروف مفصلی در موش صحرایی میباشد. جهت انجام این طرح پژوهشی تعداد 25 سر موش صحرایی نر نژاد wistar خریداری شده، به طور تصادفی به پنج گروه پنجتایی تقسیم شدند. حیوانات با داروی کتامین (40 میلیگرم بر کیلوگرم) و زایلازین (1 میلیگرم بر کیلوگرم) بیهوش شدند. در گروههای یک، دو، سه و چهار به ترتیب ترامادول با دوزهای 5/2، 25/0، 1 و 1/0 میلیگرم بر میلی لیتر در داخل فضای مفصلی زانوی سمت چپ تزریق شده و در فضای مفصلی زانوی سمت راست نرمال سالین تزریق گردید. گروه پنجم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و در زانوی سمت چپ تنها نرمالسالین تزریق شد. بعد از 24 ساعت، موشهای صحرایی به روش انسانی معدوم گردیدند و نمونههای زانو سریعاً گرفته شد و مورد بررسیهای دقیق هیستولوژی قرار گرفتند. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که در چهار گروه با دوزهای متفاوت از داروی ترامادول، تغییرات متفاوتی مشاهده گردید. به طوری که در دوزهای 25/0 و 1 میلی گرم بر میلی لیتر تفاوت تغییرات ساختاری بیشتری نسبت به دوزهای 5/2 و 1/0 مشاهده گردید. واژگان کلیدی: بیحسی موضعی، آرتروسکوپی، ترامادول، موش صحرایی